“Of ik nou naast de kant zit te niksen of nuttig kan zijn en anderen daarmee een plezier doe, dan kies ik voor dat laatste”

Micha Nies (40 jaar) is al jaren vrijwilliger. Ze las voor aan kinderen bij de bieb, zat in het bestuur van Tensor Turnen en is vrijwilliger bij de talentontwikkeling van reddingsbrigade Nederland. Sinds 2 jaar is ze  bestuurslid van ZPC Nederweert, ook wel Zwem- en Poloclub Nederweert.

Micha kwam bij ZPC Nederweert terecht via haar kinderen, 11 en 13 jaar. Zij doen aan wedstrijdzwemen op hoog niveau, een sport waar moeders flink bij betrokken is.
Micha: “Ik ben geen moeder die aan de kant gaat zitten terwijl ik zie dat er zoveel werk te doen is. Toen mijn kinderen bij ZPC Nederweert gingen zwemmen, werd ik gevraagd om bij het bestuur te komen”.

Ze heeft inmiddels een opleiding tot official gevolgd. Dat houdt in dat ze bij wedstrijden de klok en tijden waarneemt bij de start of finish. De vereniging is namelijk verplicht om per wedstrijd een aantal vrijwillige officials aan te leveren. Anders mag de club niet meedoen.

Daarnaast heeft ze de opleiding tot trainer gevolgd. “Maar ik geef mijn eigen kinderen geen les! Het liefste geef ik les aan kleine kinderen. Zodra zij hun A, B of C hebben gehaald en verder willen kan dat bij ons, sommige al als ze zes jaar zijn”. Volwassenen geeft ze ook wel eens les maar dan is ze heel streng: “Dan gaat het echt om details. Houd je pink recht of langer uitstrekken bijvoorbeeld”.

Ze is er druk mee maar ze doet dit allemaal omdat ze zich verantwoordelijk voelt om de sport overeind te houden, voor haar kinderen maar ook voor anderen. “Clubs hebben het vaak niet breed en ik ben er toch. Of ik nou naast de kant zit te niksen of nuttig kan zijn en anderen daarmee een plezier doe. Dan kies ik voor dat laatste. De saamhorigheid en het samen ergens voor staan, dat vind ik belangrijk”.

Micha’s boodschap aan anderen is: “Ga vrijwilligerswerk gewoon proberen. Als je ergens goed in bent en je zou er meer mee willen doen, of als je meer contacten zou willen, geef je gewoon op als vrijwilliger”.

“Zoek vooral vrijwilligerswerk waar je plezier aan beleeft”, Arjanne over vrijwillige inzet.

Arjanne van Voorst (53 jaar; tekstschrijver en fotograaf) geeft ons een inkijkje in het vrijwilligerswerk dat zij tot nu toe gedaan heeft in Weert. Hoogtepunt was toch wel het Zintuigenpark in de IJzeren Man. In dit park worden de zintuigen Zien-Horen-Voelen-Ruiken-Proeven op een speelse manier geprikkeld. Het park is voor iedereen toegankelijk en specifiek voor mensen met een beperking is het leuk om er naartoe te gaan. De paden en speelelementen zijn zo aangelegd dat je er met een rolstoel bij kunt.

In 2014 startte Arjanne dit project samen op met Anita van den Boogaard van Backoffice VVV Weert. Ze vond het geweldig dat ze vervolgens een werkgroep van de grond kregen en vier jaar later het park ook echt kon worden geopend. Tijdens dit vrijwilligerswerk haalde Arjanne veel voldoening uit het kartrekkerschap. “Dat je zo’n platform bij elkaar krijgt, dat je mensen zo ver krijgt om er tijd en energie in te steken, dat vind ik heel mooi.”

Twintig jaar geleden verhuisde Arjanne van Ede naar Weert en toen ging er een wereld voor haar open, eentje van ‘je inzetten voor een ander’. Ze licht toe: “Dat zoveel mensen samen zich inzetten om iets te doen, dat was nieuw voor me, dat pakte me, en daar wilde ik actief aan bijdragen”. Het Huis van Nicolaas werd de eerste plek waar ze zich vrijwillig inzette en daarna volgden onder meer het Natuur- en Milieucentrum, de Kunstroute, de tijdelijke schaatsbaan, de Samenloop voor Hoop en het communicatie-evenement Comm op! Veel variatie in organisaties en klussen dus. Zo zat ze bij de schaatsbaan achter de kassa en deelde ze schaatsen uit. Bij Samenloop voor Hoop verzorgde ze samen met anderen de hele communicatie rondom het evenement.

De belangrijkste reden voor alle vrijwillige inzet is dat Arjanne het belangrijk vindt dat iedereen zoveel mogelijk mee moet kunnen doen in de maatschappij. “Daar draag ik graag aan bij en dat verankert me in Weert. Graag zet ik me in voor activiteiten waar anderen plezier aan beleven. Van hun blijdschap word ik weer blij. En ook niet onbelangrijk: Als niemand wat doet, zijn er geen evenementen!”

Momenteel combineert Arjanne haar werk als ZZP-er met het mantelzorgen voor haar dementerende ouders. “Dat neemt veel tijd in beslag en daardoor doe ik nu geen vrijwilligerswerk. Ik wil graag voor allerlei dingen tijd vrij maken maar soms kan het even niet.” Het ligt niet in Arjannes aard om heel lang hetzelfde vrijwilligerswerk te doen. “Dat past niet bij mij maar ik vind het heel mooi dat er mensen zijn die dat wél kunnen. Ik vind dat die mensen het gigantisch verdienen om in het zonnetje gezet te worden.”

Aan mensen die vrijwilligerswerk overwegen, geeft Arjanne mee: ”Zoek vooral vrijwilligerswerk waar je plezier aan beleeft. Dan houd je het vol en straal je iets positiefs uit”.  

Wil jij net als Arjanne aan verschillende projecten of evenementen meewerken? Bij het bedenken ervan of juist tijdens de concrete uitvoering? Dan is er ook voor jou van alles te doen in het Weerterland. Meer weten? Kijk eens op de Sociale Marktplaats Weerterland (link toevoegen).

“Kom je creativiteit ontdekken bij het Eynderhoof, alles mag hier! ”Frits, Thijs en Jacques over vrijwillige inzet.

Frits, Thijs en Jacques zijn respectievelijk 27, 9 en 26 jaar vrijwilliger bij Openluchtmuseum Eynderhoof in Nederweert. Door hun inzet draaien de smederij en zagerij volop. De geur van het lassen, het blijven leren, van hout iets moois maken; redenen genoeg om zich met veel enthousiasme in te zetten voor het museum.

Frits Coenen, 70 jaar, uit Nederweert, werkt in de smederij.

Frits heeft altijd in de metaalbranche gewerkt, op het gebied van constructie en het demonstreren en monteren van lasapparatuur. Hij werkt nu al 27 jaar als vrijwilliger bij Eynderhoof, en zodoende betrokken bij de eerste uren van het museum. 

Het werken in de smederij doet hij met veel passie. Werken met metalen, de vonken die van het werk af komen, de geur van het lassen: het geeft hem veel voldoening. Op het moment wordt er veel uitgebreid bij Eynderhoof en voor alle nieuwe gebouwen wordt er gebruik gemaakt van materialen die uit de smederij komen. 

De boodschap van Frits aan andere mensen is: “Kom van die bank af! Ga iets doen en doe dat bij het Eynderhoof. Je kan hier van alles doen! Er is hier geen drempel.”

Thijs Coenen, 67 jaar, uit Ospel, werkt in de houtzagerij.

Thijs begon in 2012 als vrijwillige bloemschikker bij het museum. Maar hij heeft altijd al veel met hout gedaan en is in 2015 in de zagerij begonnen. Dat hij trots is op zijn werk in de zagerij straalt hij aan alle kanten uit. Hij inspireert graag mensen, van groot tot klein en van jong tot oud, om met hout iets te doen. Want: “Hout moet je niet opstoken, maar je moet er iets van maken. Magnifique wat je met hout kan doen! En kom gewoon eens met me praten hier over vrijwilligerswerk, dan komen we er samen wel uit. Niets moet hier, alles mag.”

Jacques Sleutels, 70 jaar, uit Heythuysen, werkt in de houtzagerij.

Jacques werkt sinds 1985 bij Eynderhoof. Hij heeft er 25 jaar les gegeven in mandenmaken en heeft echt al van alles gedaan binnen het museum. Nu is hij de knecht van Thijs. Jacques vindt het heel belangrijk om creatieve talenten te ontplooien en altijd iets nieuws te leren. Dat is ook zijn boodschap aan iedereen die vrijwilligerswerk wil komen doen: “Kom eens kijken bij ons, er valt van alles te leren van de mensen en van de verschillende vakgebieden. Kom je creativiteit ontdekken bij het Eynderhoof.”

Mensen maken Nederweert en Weert

Vanuit Punt Welzijn laten we dit jaar mensen in Nederweert en Weert zien die zich vrijwillig inzetten. Deze campagne sluit aan op de landelijke campagne Mensen Maken Nederland in het kader van het Nationaal Jaar Vrijwillige Inzet. Lees hier meer. Ook op de foto? Laat het ons weten via het contactformulier.

Geïnspireerd?

Denk jij nu: Ik wil ook vrijwilligerswerk doen!? Lees meer over het vinden van vrijwilligerswerk op de Sociale Marktplaats Weerterland.

“Als de vereniging hulp nodig heeft, dan help je.” Frank over vrijwillige inzet

Frank Driessen (52 jaar) is penningmeester bij Tensor Turnen in Weert. In het dagelijks leven is Frank commercieel directeur van een Amerikaans softwarebedrijf. Als ‘echte Wieërter jong’ wil hij zijn steentje bijdragen aan de samenleving. Dingen mee opzetten en ‘inkleuren’, dat is wat Frank graag doet. Want, zo zegt hij zelf: “Je moet het samen doen. Als iedereen maar afwacht, dan gebeurt er niets.

Frank is bij Tensor Turnen terecht gekomen via zijn zoon Kay. Die ging turnen nadat hij Epke Zonderland goud zag winnen op de Olympische Spelen. Frank raakte op die manier steeds meer betrokken bij de sport. En dat viel op! “Een trainer zag dat ik zo enthousiast was en hij vroeg me of ik jurylid wilde worden. Dat ben ik gaan doen want als je vereniging hulp nodig heeft, dan help je. Van daaruit is het balletje gaan rollen en toen de bestuursfunctie voor penningmeester vrij kwam, ben ik dat gaan doen”.


Het is niet alleen het financiële reilen en zeilen waar Frank bij betrokken is. Zo heeft hij veel overleg met trainers en de andere bestuursleden. Onlangs is er een visie geschreven hoe de club de aankomende 5 jaar door wil gaan. En soms moet er ook wel eens een boormachine ter hand genomen worden. Want de turnhal is in eigen beheer.

Frank ziet zijn vrijwilligerswerk als een sociale ontmoetingsplaats. “Het contact met de ouders, de jongens die ik iedere week zie rondrennen door de hal, daar doe je het voor. Ik ben maar een klein radartje in het geheel. We doen het met z’n allen en we zijn trots op de grote club vrijwilligers die betrokken zijn bij de club”.

Frank is niet alleen vrijwilliger bij Tensor Turnen. Zijn andere zoon voetbalt en daar is hij teamleider. Daarnaast zingt hij in het koor Manoeuvre, dat hij mee heeft opgericht en waar hij ook lang voorzitter is geweest. Én het afgelopen jaar zat Frank tijdens de verkiezingen, samen met zijn vrouw, in het stemlokaal in Swartbroek.

Wat Frank wil meegeven aan mensen die vrijwilligerswerk willen gaan doen: “Ga voor wat je hart je ingeeft. Als je het om de juiste redenen doet, dan krijg je er energie van. Dan is het leuk en blijft het leuk. Met de juiste levensinstelling kom je er wel”.

Mensen maken Nederweert en Weert

Vanuit Punt Welzijn laten we dit jaar mensen in Nederweert en Weert zien die zich vrijwillig inzetten. Deze campagne sluit aan op de landelijke campagne Mensen Maken Nederland in het kader van het Nationaal Jaar Vrijwillige Inzet. Lees hier meer. Ook op de foto? Laat het ons weten via het contactformulier.

Geïnspireerd?

Denk jij nu: Ik wil ook vrijwilligerswerk doen!? Lees meer over het vinden van vrijwilligerswerk op de Sociale Marktplaats Weerterland.

“Een blij gezicht, daar doe je het voor!” Sonja en Jan over vrijwillige inzet.

Sonja (75) en Jan (80) zijn beiden al 20 jaar actief als chauffeurs voor Tafeltje Dekje in Nederweert. Het brengen van een goede maaltijd naar iemand waarvoor het zelf koken niet meer zo gemakkelijk gaat, geeft hen veel voldoening: ”Het blije gezicht en het voor de mensen o zo belangrijke praatje, daar doe je het voor”.

Het team van vrijwilligers is een hechte club die voor elkaar, en daarmee voor de gemeenschap, klaarstaan. “We kunnen nog wel wat chauffeurs gebruiken trouwens”, geven ze aan. Wil jij je aansluiten bij deze club? Kijk dan voor meer informatie op de website van Tafeltje Dekje, of laat het meteen weten aan Zorgcentrum Sint Jozef in Meijel via info@sintjozefwonenenzorg.nl of telefoon (077) 466 7855.

Een interview met Eliman!

Een interview met Eliman Lamin, die ongeveer één jaar vrijwilliger is bij het Keenter Hart in Weert.
Het Keenter Hart maakt onderdeel uit van Punt Welzijn en is een laagdrempelige ontmoetingsplek waar veel activiteiten worden georganiseerd door bedrijven, verenigingen en de buurt.
Een plek waarbij ontmoeten, ontspannen en deelnemen centraal staat!

Eliman, vertel eens iets over jezelf:
Mijn naam is Eliman, ik ben 27 jaar en woon al enige tijd in het AZC te Weert.
Ik ben hier komen wonen nadat ik gevlucht ben uit Gambia. Daar heb ik gewerkt in de horeca nadat ik mijn hotelschool had afgerond.

Hoe ben je bij het Keenter Hart terecht gekomen voor vrijwilligerswerk?
Joop, de huismeester in het AZC, vond me een hardwerkende kracht en stelde voor om ook buiten de deuren van het AZC aan de slag te gaan.
Dit heb ik toen met mijn casemanager besproken en via die weg ben ik terecht gekomen bij Punt Welzijn.
Samen met Elsa (van Punt Welzijn) hebben we gekeken naar mijn toekomstplannen en interesses. Hierna kwam een kennismaking bij het Keenter Hart tot stand.
Nu ben ik ongeveer één jaar aan het werk als vrijwilliger.
Eliman geeft aan dat hij in het Keenter Hart zorgt voor de tafelsetting, drankjes serveert, biertjes tapt voor gasten,  mee helpt met poetsen en sinds enige tijd mag hij ook openen en sluiten.           Dit doet hij ongeveer 2 á 3 dagen per week.

Wat vind je het leukste aan dit vrijwilligerswerk?
Het leren kennen van nieuwe mensen! De gasten vinden het leuk als ik aanwezig ben en begroeten me ook.
Dit is niet alleen in het Keenter Hart, maar ook in het centrum kom ik regelmatig bekenden tegen! We maken dan een praatje en dat geeft me afleiding.
Ook heb ik dit jaar enorm gelachen tijdens carnaval.  De gasten hadden plezier, waren verkleed en hebben vreemd gedanst. Ik vond dit erg leuk om mee te maken.
Daarnaast leer ik ook steeds beter Nederlands want daarvoor ben ik tenslotte hier. Dit kan ik allemaal gebruiken voor nu en later.

Als laatste spreken we Piet van Horne (beheerder Keenter Hart). Hij begeleidt Eliman bij zijn vrijwilligerswerk.Piet, wat zijn jouw ervaringen met Eliman?
Ik ben  erg te spreken over Eliman. Het is een sociaal en gedreven persoon die graag nieuwe dingen leert en ook vaak aanwezig is. Ik werk graag met Eliman samen en heb vertrouwen in hem.
Ik hoop dat hij nog een tijd mag blijven.

Tot slot:
Vooralsnog hoopt Eliman vooral op een mooie toekomst in Nederland waarin hij zijn passie voor de horeca kan voortzetten. Op die vraag heeft hij nog geen antwoord want zijn procedure loopt nog.